OBIEKT POPRZEZ OBIEKT

W ramach projektu artysta bada wewnętrzne formy organizacji analizowanych obiektów oraz to, jak zmiana w wewnętrznej organizacji wpływa na ontologię badanego obiektu (Anders, 2009). Badania opierają się na strukturach polimerowych, w których wewnętrzna organizacja jest porządkowana pod wpływem czynników zewnętrznych (np. rozciągania). Sytuacja pandemii, wkroczenie na scenę nieludzkiego aktora-wirusa, spowodowała nagłą i radykalną zmianę organizacji życia (rozumianego jako zoe i bios według koncepcji Rosi Braidotti) na i wewnątrz planety. Jedną ze zmian było nagłe powiązanie z nieludzkimi i nieorganicznymi aktorami – polimerami wykorzystywanymi do produkcji środków ochronnych zabezpieczających przed zakażeniem i współtworzących nową choreografię oraz organizację codziennego życia.

W ramach projektu wykorzystuje struktury i algorytmy wewnętrznej organizacji polimerów jako narzędzie do opisu organizacji i zarządzania społeczeństwami i społecznościami, tworząc polimerową epistemologię zmian w społeczeństwie po przemianie. Poprzez badanie i budowanie spekulatywnej mapy oraz modelu społecznej choreografii, tworzy scenariusze przyszłości, które odchodzą od węglowego szowinizmu w kierunku polimerowego fetyszu.